Başkanlık sistemine geçişle birlikte, yerelde, özellikle Büyükşehir Belediyeciliğinde de “Başkan” ın karar verme sürecinde ağırlığı ve sorumluluğu artmış, bir bakıma yerel hizmet büyük miktarda Büyükşehir Belediye Başkanlarının performansına bağlı hale gelmiştir.  Ancak Belediye Başkanlarının diğer bürokratik görevlere nazaran daha fazla halkla içiçe olmayı gerektirmesi, hizmet etme şeklinde bürokrasiye göre farklı usul ve yöntemleri gerekli kılmaktadır.

Belediye başkanı halka daha yakın mı olacak, düğün, cenaze gibi vatandaşın özel günleriyle daha çok içiçe mi olacak,  yoksa yol, su, çöp,  ekonomik ve sosyal hizmetlerle ilgili yerel projelerine yoğunlaşıp belediyedeki mesaisine mi ağırlık verecek.

Devlette çok başarılı olarak üst düzey görev yapmış, daha sonra yerel siyasete soyunup bir süre de bir büyük şehrin belediye meclisinde görev yapmış bir dostum aradı ve şunları söyledi geçenlerde.  “Belediyecilik ve yerel hizmet, bürokraside görev yapmaya benzemez. Çok başarılı olarak bakanlık, genel müdürlük, daire başkanlığı, müsteşarlık, valilik yapabilirsiniz, ancak belediye başkanlığı hatta muhtarlık bile yapamayabilirsiniz aynı başarıyla. Bürokraside hizmet, yerel hizmete benzemez.”

 +++

Ak-Parti’ nin bu seçimlerdeki sloganı “Gönül Belediyeciliği.” Slogan güzel.  Ancak “Gönüllere Girmek”,  yani vatandaşın gönlünde sevgi kazanmak, gönülden gönüle yol almak yukarda belirttiğim gibi vatandaşla çok sıcak yakın ilişki ister. Bizim geleneğimizde vardır bu hasletler.  Düğün,  cenaze dolaşmak,  önemli günlerinde yanında bulunmak, nikâhlarını bizat kıymak, askerini uğurlamak, sık sık işyerlerine uğrayıp hal hatır sormak, yolda sokakta, iş yerinde vatandaşı öpmek, sevmek, kucaklamak, elini sıkmak ister gönüllere girmek ister.

    “Gönüllere Girmek”  kucaklamaktan geçer.  Köyleri, muhtarları, teşkilat mensuplarını, mahallelerin yol, su, elektrik, çöp gibi sorunlarını mahalle mahalle, sokak sokak bilmek ister gönüllere girmek. Vatandaş,  mahallesinin bir sorununu söylediğinde başkanın veya başkan adayının danışmanına dönüp “sorunu not ettirmek” değil , “Tamam Ahmet Amca, Ayşe teyze” deyip gerekirse ismiyle hitap ederek sorunu hafızaya not etmekten geçer gönüllere girmek. Ya ağırlığı halka açıkladığınız yüzlerce projeyi hayata geçirmek için mesainizi bu projeler için çalışmaya harcayacaksınız, ya da bu işleri ihmal edecek vatandaşla birebir temas için harcayacaksınız zamanınızı.  Yani, “Proje Belediyeciliği”ne mi yoksa  “Gönüllere Dokunmaya” mı ayıracaksınız mesainizi.   

+++

Önceki yerel seçimlerden birinde SKM  (seçim Koordinasyon Merkezi)  Başkanlığı yapmıştım ve kamuoyu yoklaması sırasında bir vatandaşa, oyunu kime vereceksin,  diye sormuştum.  Vatandaş , (aynen kendi ifadesiyle)  “Seyit, oğlumu askere uğurlamaya gelmişti, 17-18 tane oyum var, o nedenle bu defa oyum Seyit’e” demişti.  Yani gönüle girmek bu kadar kolay aslında. Öp, sev, kucakla, gönüle hitap et al oyu yani. Beldeye yapılacak hizmetleri en iyi yapacak olan adayı seçmek açısından bu davranış şekli doğru mudur veya yanlış mıdır, bu ayrı bir tartışma konusudur ancak bir gerçek var ki, yerel seçimin dinamiği halkla birebir temasa dayanmaktadır. Burada başkana düşen;  hem bir ilçenin, mahallenin en ücra yerindeki bir vatandaşın sorunlarına çok yakından aşina olmak, hem de projeleri hayata geçirmek için mesaiye ağırlık verip kadroyu ona göre oluşturmaktır.  Tekrar seçilebilmek için, hem vatandaşla içiçe özel günlerinde onu kucaklayarak gönüllere hitap edeceksiniz, hem de sorunları çözmeyi vadettiğiniz projelerinizi hayata geçirmek için mesai mefhumu gözetmeden çalışacaksınız.    

Hele hele Karadeniz insanı çok sever elinin sıkılmasını, değer verilmeyi,  kucaklanmayı. Aynı zamanda, yol ister, su ister, hizmet ister, fındığına sahip çıkılsın ister,  hülasa proje de ister.

Yerelde hizmet bürokraside hizmete benzemez.