Bunun için, yerkürede yer alan istisnasız her ülkenin bir ‘’fosil  azaltma hedefi‘’  benimsemesi gerekiyor, kısa adıyla NDC bunun adı.  Yüzyılımızın sonu için AB  % 55, ABD % 52   azaltma taahhüdü yapıyor.

Ama her ikisinin  dünya ısınmasında  payı sadece  % 23.

Rusya,Brezilya, Hindistan ve Çin’in yuvarlak  sözler dışında hiç bir taahhüdü yok.

Oysa, sadece son 2 ülkenin  küresel ısınmadaki payı  % 35.

Endonezya, Meksika, Brezilya, Türkiye hedef konusunda ortada bile yoklar.

Başında Dr.Fatih Birol‘un olduğu  IEA hesaplamış : İklim hedeflerine erişimde, bütün  bu taahhüdlerin payı ancak  % 5...

Bu işin  finansman cephesinde ne var / ne yok ?

2020’de gelişmişler,gelişmekte olan ülkeler için  kullanımına  hazır 100 Milyar $  hibe  verecekti. Toplanan para ancak 80 Milyar $ oldu. Oysa IEA, 2 Trilyon $’ lık bir  kaynak gerek olduğunu hesaplıyor.

İşte bu ortamda 193 ülke  bugün toplanacak / tartışacak ve havanda su döğecek.

NDC hedefleri bile yenilemeyecek,  finansman katkısını artmasını ise kimsecikler beklemiyor.

Gelişmiş ülkeler, gelişmekte olan ülkeleri  iklimsel felaketin önlenmesinde katkıda bulunmamakla suçlayacak. Gelişmekte olan ülkeler,  pandemi gerekçesiyle bunu yapamadıkları savını getirecek.Yoksul ülkeler ise, diğer 2 grup ülkeyi  ‘’çıkarcı’’ ve ‘’eyyamcı’’ olmakla suçlayacak.

Konferans, 2 Kasım’da belki de bir  ‘’sonuç bildirgesi‘’ bile yayınlayamadan dağılacak.

Gidişata tuz-biber eken bir değişim daha var :  Hem doğal gaz, hem de petrol  fiyatları artıyor, çünkü talebi azalması gerekirken, yeniden artışa geçen üretim sonucu artıyor. Bununla pahası da artıyor.

Pahası artan bir nesnenin kullanımını kısma taahhüdü nasıl mümkün olur ki ?        

İroniye bakın: Suudi  Arabistan (S.A.) bile  2050 için  iklim hedefi koyabiliyor. Tek gelir kaynağı fosil kaynaklar olan bir ülke olan S.A.  hedef / sonuç denetimi yapılmayacağından emin, büyük bir aymazlıkla, bunu dünyaya bir hedef olarak açıklayabiliyor.

Yorumum şu :

Yaşanmaz hale  gelen dünyayı  ancak ve ancak dünyanın tüm paydaşları bir araya gelirse  tekrar yaşanır hale getirebilir, başkaca hiç bir çıkar yol yok...       

Albert Camus‘un ‘’Başkaldıran İnsan’’daki  (çev. Tahsin Yücel ) sözlerini yeniden tekrarlıyorum:   

-Başkaldırıyorum, öylese varız...