Bilindiği üzere ülkemizde tarımsal desteklemeler dönüm/dekar başına yapılmakta ve yıllardır uygulanmaktadır. Çiftçiye büyük fayda sağlayan destekleme ödemeleri ülkemizde tarımsal gelişmenin sürdürülebilir olması açısından önemli ve yerinde bir uygulamadır.

Sayın Cumhurbaşkanı da son yaptığı açıklamayla; gübre desteklerini 100'de 100 artışla iki katına çıkardıklarını, organik ve organomineral gübre kullanan üreticilerimize ise ilave olarak dekara 10 lira olan destekleme ödemesini 20 liraya yükselttik dedi.

Bu artışlar çiftçi ve üreticiler adına sevindirici bir gelişme. Ancak bu desteklemeler başta da dediğimiz gibi dönüm/dekar üzerinden yapılmaktadır. Sayın Cumhurbaşkanının açıkladığı desteklemeler şimdilik tahıl üreticilerini ilgilendirse de kapsamın tüm tarımsal üretimleri içine alması muhtemeldir. Tahıl tarımıyla ilgilenen çiftçinin arazi boyutları 100 dönümlerle ölçüldüğü içinde bu desteklemelerin rakamsal boyutları da oldukça rahatlatıcı olacaktır. Asıl mesele de burada başlıyor zaten. Arazilerin büyüklüğü, üretim maliyetlerinin yüksekliği ve zahmeti üreticiyi üretimden ziyade verilen desteklere yöneltiyor ve üretimi düşürüyor. İşte burada stratejik düşünmek desteklemelerin daha doğru bir şekilde yerini bulmasını sağlamak öncelik olmalıdır. Dönüme yapılan destekleme işin kolaycılığına kaçmak isteyen üretici için destek değil ödül, kolay para anlamına gelmektedir. Oysa destekleme ödemeleri ürüne ve ton başına yapılsa işler tamamen değişir. Desteklemeden daha fazla faydalanmak isteyen üretici üretime yönelir. Ödenen desteklemelerde doğrudan tarımsal üretim için kullanılmış olur. Dönüm desteği üretim desteği şeklinde verilirse tarımsal üretim, kalite artımının yanında tarımsal istihdam ve tarımsal sektörü de yukarı doğru çekecek olumlu bir yaklaşım olur. Daha fazla destekleme için tarlasına, bahçesine daha fazla ilgi gösterecek üretici gerçek manada üretici olmak için çaba gösterecek ve tarımsal iyileşme olumlu seviyede gelişmeye devam edecektir. Yapılması gereken sadece dönüme değil üretime yönelik desteklemedir.

Bölgemiz açısından ele aldığımızda ise fındık ve çay üretimiyle dünyaya hitap eden bir üretim ve kaliteye sahip olmamıza, devletin tarımsal destekler dışında destekleme alımlarıyla da destek verdiği bir dönemdeyiz. Bu desteklemeler son yıllarda başta fındık ve çay olmak üzere bölgesel üreticinin bahçesine dönüş yapmasına ve ürün artırma çabaları içine girmesine vesile oldu. Ancak hala veraset yoluyla küçülen araziler, bahçelerin yaşlanması gibi sebepler ve diğer ekonomik gelirlerin fındık ve çay’a göre hala öncelikli olması sebebiyle istenen seviyeye gelinmiş değildir. Burada da dönüm başına yapılan destekleme ödemeleri dededen, babadan kalma ortak araziler üzerinden gelen yan gelir gözüyle bakıldığı için gelişememekte ve yenilenememektedir. Burada da dönüme değil üretime göre verilecek destekleme formülü çok şeyi değiştirecek ve bahçeye olan ilgiyi, dolayısıyla üretimi artıracaktır. Daha fazla üretim daha fazla ekonomik katkı sağlayacağından dönüme değil üretime yönelik destekleme artık acilen düşünülmesi gereken bir husus olarak görülmeli ve hayata geçirilmelidir.