Bizim de üyesi olduğumuz NATO, 1990’lı yıllarda Varşova paktı dağılınca kendine yeni hedefler aramaya başladı.  Bu yeni dönemde NATO ya dağılacak, ya da kendisine  yeni düşmanlar yaratacaktı.

Yeni dönemde Rusya  NATO’nun kadim hasmı olarak yerini muhafaza etti, ilaveten  2001’in  11 Eylül’ündeki  İkizkuleler’e yapılan saldırı sonrası terörü de hedef tahtasına aldı. Ancak NATO, Sovyetler’den  kopan eski Demirperde ülkelerinden bir kısmını ve  Romanya, Bulgaristan gibi ülkeleri de içine alınca Karadeniz de yarı NATO gölü haline geliverdi. Zaten ABD’nin hedefi de buydu. Karadeniz’e kıyısı olan Ukrayna ve Gürcistan da NATO’ya girmek için sıraya girince Karadeniz ABD ve NATO’nun ana ilgi alanlarından birisi olmaya başladı. Karadeniz’e en uzun kıyısı olan Türkiye’de zaten NATO’da müttefiki.  Ancak Türkiye hiç de öyle ABD’nin her politikasına evet deme noktasında olmayınca ABD’nin de Türkiye ile ilgili kafası karışmaya başladı.  Hele bir de Türkiye, hasmı Rusya ile silah ve ticaret anlaşmaları yapıp, ABD denizaltı ve gemilerinin Karadeniz’e çıkışında engeller oluşturmaya başlayınca ABD için bölge ile ilgili  problemler de başladı .

ABD neden Karadeniz’e gözünü dikiyor. Her şeyden önce Karadeniz kuzey-güney ve doğu-batı yönünde bir enerji koridoru durumunda. Rusya buradan Avrupa’ya boru hatlarıyla doğalgaz nakletmekte. Ocak 2020’de Türk akımı doğal gaz boru hattı PUTİN’in katılmasıyla İstanbul’da açılacak. Hem Türkiye hem Avrupa’ya buradan Doğalgaz sevkedilecek.  Hazar havzasından gelen TANAP boru hattı da Trakya’dan Avrupa’ya aktarılma hazırlığında.  Rusya-Türkiye arasındaki Mavi Akım Gaz Boru Hattı Karadeniz üzerinden Samsun’a, oradan da Ankara’ya bağlanmakta. Hazar havzasının petrolü tankerlerle Türk Boğazları üzerinden Akdeniz’e ve dünyaya sevk edilmekte. Karadeniz’in dibindeki enerji kaynaklarının rezervleri tam olarak bilinmemekle beraber epeyce miktarda olduğu uzmanlarca belirtilmekte.  Çin’in bir kuşak bir yol projesi de Orta Asya-Kafkaslar yoluyla Karadeniz Bölgesinden geçerek Avrupa’ya ve İngiltere’ye kadar ulaşmakta. ABD’nin yeni ticaret savaşlarındaki en büyük korkusu Çin’in bu yeni İpek Yolu hamlesi. ABD  Gürcistan ve Ukrayna ile de yakından ilgilenmekte. Ukrayna ile Rusya arasındaki Kerç Boğazının kontrolü noktasında ABD-Rusya arasında amansız bir mücadele mevcut.  Buraya askeri gemi sevketmek için NATO’dan karar bile çıkarttı.

ABD’nin hedefi RUSYA’yı böyle karmaşık durumdaki Karadeniz’de etkisizleştirmek ve Karadeniz’de bir uçak gemisi de dahil etkili bir deniz gücü bulundurmak. Ancak bu noktada ABD’yi rahatsız eden  Montrö Boğazlar Sözleşmesi. MONTRÖ’ye göre barış zamanında Boğazlara kıyısı olmayan ülke askeri gemileri 15 gün önceden Türkiye’ye haber vermek ve en fazla 15 bin ton olmak koşuluyla boğazlardan geçmek zorunda. Bu da gündüz ve birer birer geçmek koşuluyla. Karadeniz’deki toplam askeri gemi tonajı ise 45 bin tonu geçemiyor ve 21 günden fazla da Karadeniz’de kalamıyorlar. Denizaltıların geçişi ise tamamen yasak. Savaş zamanında ise Türkiye tarafsızsa hiçbir askeri gemi Boğazlardan geçemiyor,  Türkiye savaşta taraflı ise askeri gemilerin geçişini düzenleme hakkı tamamen Türkiye’ye ait. Montrö’nün bu kuralları ABD’yi rahatsız ederken Rusya Anlaşmanın uygulanmasından memnun. Montrö olmasa ABD’nin uçak gemileri ve denizaltıları Karadeniz’de adeta cirit atar.

Burada Türkiye’nin politikası ve hedefi, bu bölgeyi yanlızca Karadeniz’e kıyısı olan ülkelerin ekonomik kullanımında ve dışardan müdahalelere kapalı ve güvenli bir bölge olarak tutmaktır. Bu ise Türkiye’ye göre ancak Karadeniz’e kıyısı olan ülkelerin işbirliği ile sağlanabilir. Türkiye bu maksatla oluşturduğu deniz görev grubuna öncülük etmiş ve Rusya’nın katılmasıyla sekreteryası Ereğli’de olan koordinasyon merkeziyle bu görev grubunda adeta başrolü üstlenmiştir.

Karadeniz ve Doğu Akdeniz. Biri Kuzeyimizde diğeri güneyimizde Mavi Vatanımızın iki sıcak parçası. Ancak NATO‘nun  “ BİRİMİZ HEPİMİZ , HEPİMİZ BİRİMİZ İÇİN” kuralı Türkiye’nin karşı karşıya kaldığı sorunlarda NATO ortakları ve ABD tarafından işletilmediğine göre  , kendi  göbeğimizi kendi milli savunma unsurlarımızla  yine kendimiz keseceğiz demektir.