Ama bu kadar hikmetli ve himmetli bir üründe dünya gerçekleri ile günün şartlarına göre uygulanması gerekenler değil, halâ atadan dededen kalma usullerle yol alınıyor, işler yürütülüyor.

Bunlardan biri de, ben diyeyim “emanetçilik sistemi”, siz söyleyen “odada, ahırda fındık saklama yöntemi.”

Oysa tüm bu olumsuzlukları ortadan kaldıran “Lisanslı Depoculuk” denilen, Ürün Borsacılığı ile de desteklenen bir sistem var. Ama uygulayan üretici de tüccar da “yok” denecek kadar az.

Fındığın ilk dikildiği yer olan Giresun’da Ticaret Borsası, bu yanlışa “dur” demek için 6 yıl önce adımını atıp fındıkta ilk lisanslı depoyu en modern ve gelişmiş şekilde kurdu.

Kurdu kurmasına da üretici bir türlü kapıya dayandırılamadı. TMO’da olmasa yaklaşık 10 milyon avroya mal olan depolar boş kalacaktı.

Giresun’da bu konu ile ilgili “Fındıkta Lisanslı Depoculuk Çalıştayı” gerçekleştirildi.

Borsa Yönetim Kurulu Başkanı Hamza Bölük, “Lisanslı depoların yaygınlaştırılarak üreticiye anlatılması lazım. Bunun için de halen sınırı asgari 10 bin ton olan iznin, 3-5 bin tona çekilmesi gerekiyor. Yasal düzenleme yapılmalı” diyerek doğru işte yanlış gidenlerden sıyrılmanın ilkini ortaya koydu.

Bu yılki alımları 80 bin tonu aşıp, 100 bin tona doğru yol alan TMO’nun Genel Müdürü Ahmet Güldal, “Kamu adına hareket eden TMO ile sanayici ve ihracatçının işbirliği şarttır” dedi.

Ticaret Bakan Yardımcısı Sezai Uçarmak, “Üretimde akıllı davranır, ticaretini de geliştirebilirsek bize uzun yıllar kazandıran bir ürün olacaktır fındık” diyerek “anlayana sivrisinek saz” hesabı ile mesajını gönderdi.

İç Ticaret Genel Müdürü Adem Başar’ın, “Lisanslı depoculuğun üretici için ne anlama geldiğini bir türlü anlatamadık” diyerek bir yatırımı yapmak kadar onu tanıtmanın gerekliliğini ortaya koydu.

Karadeniz Fındık ve Mamulleri İhracatçıları Birliği Başkanı Edip Sevinç olumsuz giden konularda yine lafını esirgemedi ve “Bir ürünün ticareti ne kadar kolay olursa bütün paydaşlar bundan istifade eder” dedikten sonra, “Yüzde 85’i ihraç edilen fındıkta tüm düzenlemeleri bu gerçeği görerek yapmaz isek kaybederiz” diye eklemekten de imtina eylemedi.

Trabzon Ticaret Borsası Meclis Başkanı Sebahattin Arslantürk’ün “Artık atadan kalma usullere mahkum olup, amatör bir anlayışla sürdürülebilir üretim yaparak kazanmak mümkün değildir” sözleri ile ifade ettiği gerçek, üretimdeki payı yüzde 80’lerden yüzde 65’lere kadar düşen Türkiye için üzerinde düşünülmesi gereken bir uyarı idi.

TZOB Yönetim Kurulu Üyesi ve UFK Başkan Yardımcı Arslan Soydan, “Emanetçilik doğru değildir. Bunu yapmamaları için üreticilerimizi uyarıyoruz. Emanetçiliğin kaldırılması lisanslı depoculuğun önünü açacaktır. Üreticilerimiz ne olursa olsun fahiş, yüksek fiyat peşinde değildir. Fiyatta istikrarın olmasından yanadır” diyerek ziraat odalarının revize edilen hedefine dikkat çekse de, salonda Trabzon Ticaret Borsası Yönetim Kurulu Üyesi Sedat Gözaçan’ın haklı olarak, dikkat çektiği bir konu nedeni ile yaşanan tartışmada, emanetçilik de istismarın hangi illerde olup olmadığı ortaya döküldü.

Bir ziraat odası başkanın “Emanetçilik ile üreticinin emeğini çalanlar var. Benim bildiklerim var” ısrarı karşısında, Sayın Gözaç; “Sadece makbuz keser olmayın. Kimler ise isim verin. Kimseyi töhmet altında bırakmayın” diye, her konuda demeç üstüne demeç patlatanlara haklı olarak çağrı yaptı.

Giresun ve Trabzon adına tüccarlardan “bizde yok” denilmesi ister istemez Ordu’dakileri zan altında bıraktı. Bu suçlamaya da cevap vermek Ordu’da bu işi yapanlar ile onlar adına meslek kuruluşlarında görev üstlenenlere kaldı. Bakalım cevap gelecek mi?

Sonuç itibari ile “emanetçilik devam ederse, lisanslı depoculuk gerektiği ilgili görmez” konusunda sektörün tarafları hem fikir oldu.

Giresun Ticaret Borsası’nın çalıştayı da konunun başta üreticiler olmak üzere kamuoyuna mal edilmesi noktasında başarılı bir adım teşkil etti.