Üzüm bölgesinde şöyle denir: "Amaç üzüm yemek değil, bağcıyı dövmek."

Fındık bölgesinde ise; "Amaç fındık değil, basın da yer almak" diye söylenebilir!

Nasıl söylenmesin ki?

Adam, fındık 13-14 lira iken üreticiye "Fındığınızı satmayın" mesajını gazetelere fındık çuvalının önünde boy boy poz vererek yollamış!

Kendini üretici sayanlar da, bunların çağrılarına uyarak fındığını, "15-20 lira olacak" beklentisi ile satmayıp beklemiş.

Sonra fiyat yukarıya çıkma yerine aşağıya seyir edip 10 lira civarlarına düşünce, üreticiyi kaybetse de, işleri basına demeç vermekten başka bir şey olmayanları da "gazeteye çıkamama" korkusu sarmış!

Geçen günde Ordu'da fiyat 10.25 kuruştan, 10.50'ye çıkınca bu zat-ı muhteremler "25 kuruşta 25 kuruştur. Demeci patlatalım" deyivererek yine sahne almışlar! Hem de üreticiye 3-4 lira kaybettirdiklerini unutarak!

Bu iş neye benziyor bilir misiniz?

Hani denir ya; "Devlet fakire önce eşeğini kaybettirir, sonra buldurarak sevindirir" diye!

Bu ondan da beter! Bunlar kaybettirdikleri 3-4 lira yerine, buldukları 25 kuruşla üreticiyi sevindirdiklerini sanacak kadar ne yaptıklarını, nelere sebep olduklarını unutur hale gelmişler. Eşek yerine nalını bularak sevinmek gibi bir şey değil mi?