Öğrendik öğrenmesine de bahçesine köylü gibi değil de, üretici olarak girenlerin (yılda en az 150 gün) dönümde 200 kilogramın üzerinde üretim yapanların, kilo başına maliyetlerinin 10 TL civarında (hatta bazı yerlerde 5-6 TL) olduğunu çok iyi bildiğimizden dolayı bu “çakılma işine” akıl erdiremedik!

Aslında erdirdik de bazılarına bir türlü anlatamadık! Daha doğrusu onlar anlamak istemediler! Görünen o ki ömrü billah da anlamak istemeyecekler!

Çünkü maliyeti 10 TL olanlar, “Allah verdi, vermedi” demediler, “En büyük ibadetin çalışmak” olduğunu dinen de iyi bildikleri için kendilerine Yaradan’ın verdiği “cüzi iradeyi” kullanıp üretimi, rekolteyi arttırdılar.

Yan gelip yatarak “Allah ürünü, devlet de parayı versin” diye bekleyenler de dönümde 70-80 kg toplayabildikleri için, bir kilo fındığın maliyetini 20 liranın üzerine, hatta 23 liradan fazlasına bile yükseltiler.

Sonuç, “Allah çalışana verir, yatana değil” gerçeğini bir kenara koyarak, habire ben diyeyim “suçluyu”, siz söyleyin “kabahati” başkalarında arayıp durdular, halâda duruyorlar!

Onlara “Durmak yol yola devam” diyesim geliyor ama bu ülkeye en fazla net döviz kazandıran altın değerindeki üründe egemenliğimizin elden gitmesi endişesini de taşımıyor değilim!